Lazy Louis: Hier is overal muziek

Elke zaak heeft een eigen publiek en een eigen sfeer. Die sfeer wordt mede bepaald door het interieur, de bediening – en vaak ook door de muziek. Sena Magazine sprak met eigenaar Angela Klarenbeek van Jazzcafé en Eethuys Lazy Louis in Amersfoort.

“Laaa-zy Lou-is...”, zegt Angela Klarenbeek, “dat klinkt gewoon lekker.” Goeie naam dus, voor het café-restaurant dat zij in 1991, destijds met partner, begon in hartje Amersfoort. Lazy verwijst naar de relaxte, jazzy sfeer, Louis naar trompettist Louis Armstrong. “Een iconische figuur. Iedereen kent hem, ook jongeren weten wie dat was.”

Het interieur heeft een warme uitstraling. Aan de wanden hangen schilderijen met afbeeldingen van muzikanten in actie. “Een paar jaar na de opening hadden we hier een expositie van een schilder van jazzportretten,” vertelt Klarenbeek. “De meeste hebben we zelf aangekocht. We vonden het een mooie aankleding, samen met allerlei instrumenten die we hebben opgehangen. De meeste attributen hebben we in de beginjaren verzameld. Soms koop je er iets bij of ruil je ’s wat.” Hier is overal muziek. Twee prachtige tekeningen, in passende goudkleurige lijstjes, van respectievelijk een vrouw met klarinet en een man met contrabas, wijzen op de wc-deuren de weg naar het juiste toilet.

Drankrekening
In het restaurantgedeelte hangt een originele ingelijste tekening van Herman Brood, met de hanenpoterige tekst ‘Lazy Louis, stillevend’. “Herman kwam hier wel eens, als hij moest optreden in Amersfoort. Hij heeft dit toen voor ons gemaakt. Inderdaad, om zijn drankrekening mee te betalen.”

Halverwege het café staat een levensgrote houten jazzmuzikant – met stropdas, maar zonder lijf en met armloze handen – bezield saxofoon te spelen. “Er kwam hier wel eens een man – hij is inmiddels overleden –  die vlakbij een kunsthandel had. Op een keer zei hij: ‘Ik heb nu een beeld staan, echt perfect voor jouw zaak.’ Dat heb ik toen gekocht.”

Gigantische database
Uiteraard wordt veel jazz en blues gedraaid. “Soul past daar ook prima bij”, zegt Klarenbeek terwijl Donny Hathaway op de achtergrond met Lennon’s Jealous Guy de klassieker Take Five van Dave Brubeck aflost. Tijdens de lunchuren en het diner klinkt er rustiger muziek dan tijdens de borreluren of, normaliter, ‘s avonds na tienen. Ze stelt zelf ook lijsten samen, maar meestal doen de oudere medewerkers dat. “Die doen dat voor een hele week. De database is gigantisch en onze leverancier stuurt regelmatig updates, dus het zijn afwisselende speellijsten. Je moet wel een beetje opletten dat onze jongste medewerkers geen Top 40-muziek opzetten als ik er niet ben.”

‘Als er ‘s avonds wat opgeschoten jongens binnenkomen zetten we superjazz op’

Ze noemt namen. “Sowieso Louis Armstrong, maar ook James Brown, Etta James – ik geloof dat die nu net op staat. Ook wel sommige nummers van Adele en ’s avonds Jamiroquai. Nina Simone heeft nummers voor bij de lunch of diner, maar ook uptempo-dingen voor bij de borrel. Jamie Cullum, crooners à la Frank Sinatra als het rustig is. Binnen de jazz en de blues heb je een scala aan mogelijkheden, Jimi Hendrix als afsluiter ’s avonds doet het ook prima.”

Muziek is allesbepalend voor de sfeer, weet Klarenbeek, die de zaak sinds 2008 alleen runt. “Als er ‘s avonds wat opgeschoten jongens binnenkomen van wie je denkt ‘liever niet’, dan zetten we superjazz op. Dan zijn ze binnen tien minuten weer weg. We draaien muziek die onze doelgroep aanspreekt, prettige mensen die voor een speciaalbiertje en de muziek komen. Daar zitten ook twintigers tussen die van jazz en blues houden.”

Ze betreurt het dat de tijd van wekelijkse live muziek voorbij is. “De laatste jaren mogen we nog maar drie keer per jaar een versterkt optreden geven. Dan zit er geen loop in. Een triootje dat onversterkt speelt mag nog wel. Maar goed, sinds corona ligt ook dat natuurlijk stil.”