‘Geen muziek in het stadion, dat kan echt niet’

Elke winkel heeft een eigen publiek en een eigen sfeer. Die sfeer wordt mede bepaald door het interieur, bediening – en doorgaans ook door de muziek. Muziek Werkt praat met Rob de Jong en Wouter Rutgers, respectievelijk stadionspeaker en chef perszaken van Go Ahead Eagles.

“Bij Go Ahead is de overwinning nog niet binnen na het laatste fluitsignaal. De drie punten zijn pas écht behaald zodra In Ons Café van Django Wagner klinkt. De eerste klanken zijn al voldoende om het hele stadion te laten meezingen. Zo belangrijk is muziek voor onze supporters” zegt Rob de Jong, stadionspeaker van voetbalclub Go Ahead Eagles.

De sympathieke club uit Deventer staat bekend om zijn hechte clubcultuur en sfeervolle stadion. Wie vanaf het centrum van de Hanzestad de wijk Voorstad Oost in loopt, ziet de lichtmasten van stadion de Adelaarshorst vanzelf opdoemen boven de arbeiderswoningen. Met zijn staanplaatsen, hoog oplopende tribunes dicht op het veld en een Engelse naam ademt het stadion voetbalhistorie zoals die in de bakermat van het voetbal, Engeland, gekoesterd wordt. “Niet voor niets noemen ze Go Ahead weleens de 21ste Premier League club” vertelt Wouter Rutgers, chef perszaken, niet zonder trots. “We willen de club puur houden, en midden in de buurt blijven, tussen de mensen.”

Op de maat van de muziek het veld op.

Het bestuur van de club koestert de supporters, zo verzekeren beiden. De Jong: “De supporters zijn heel betrokken. Wij overleggen vaak met ze, net als de trainer en de spelers. Samen maken we Go Ahead. Zo heeft de supportersvereniging de nieuwe geluidsinstallatie gefinancierd.” Tien jaar geleden werd De Jong stadionspeaker. “Een jongensdroom” zegt hij, met glinsterende ogen. In die hoedanigheid is hij ook verantwoordelijk voor de muziek. “Elke wedstrijd heb ik tienduizend luisteraars met tienduizend meningen, ook over de muziek. Daar probeer je allemaal rekening mee te houden.” Feedback van de supporters komt er altijd. De Jong: “Als het slecht gaat in de competitie, dan heeft dat direct invloed op de muziek; die is dan niet goed. Dat geldt dan ook voor het gras, de trainer en de opstelling, overigens.” Uiteindelijk is er gekozen voor muziek in het midden van het spectrum. De Jong: “Mensen moeten nog kunnen praten als ik anderhalf uur voor de wedstrijd begin met het draaien van muziek. Ik draai dan rustige muziek. Denk aan Bruno Mars, Matt Simons of Michael Bublé als we op zondagmiddag spelen. Spelen we op zaterdagavond, dan draai ik meer disco-achtige muziek of hits met een goeie bas, zoals Willy William, The Killers of The Script.” Welke liedjes hij draait, wisselt per week. De laatste twintig minuten voor het begin van de wedstrijd staat de setlist echter vast. De Jong: “Dan gaat het volume omhoog en zet ik Paddy’s Revenge in van Steve Mac. Het publiek weet dan dat de wedstrijd bijna gaat beginnen. Dan reclame, gevolgd door Go Ahead Is Niet Te Kraken van Co Hagedoorn, een nummer uit de jaren zestig, compleet met kraak. Vervolgens We’ll Be Coming en gaat iedereen staan en meezingen. Tegen die tijd staan de spelers klaar om het veld op te gaan, en zet ik de themesong in van Sensation White 2006. Op de maat van de muziek lopen de spelers dan het veld op.”

In de loop der jaren is er wel geëxperimenteerd met de muziek. Zo maakte de lokale zanger Jaman een moderne versie van hét clublied Go Ahead Is Niet Te Kraken. Die verving voor de wedstrijd de oude versie. Rutgers, lachend: “Het regende klachten. De supporters moesten de oude versie horen, compleet met krakende plaat en gedateerde tekst. De nieuwe versie is nu te horen als Go Ahead scoort. Laatst viel er een speaker uit in het stadion, waardoor de tribune met de fanatieke supporters geen muziek hoorde. Toen stond mijn telefoon roodgloeiend. Geen muziek in het stadion, dat kan echt niet.”

Tekst: Jasper van Vugt